ازمن گرفته داغت شبهاي گفتگو را

بي توسكوت پائيز ، بسته ره گلو را

آوا ز جويباران ، بي منتهاي اشگم

بنگر چگونه برده ، ازسيل آبرو را

گفتم به خود كه مهتاب‌، شايدبه شب نباشد

آويختم به هركوي ، فانوس جستجو را

ديم كه در سكوت ، ظلمت سراي اندوه

بگرفته نا اميدي ، دامان ارزو را

رفتي و با قيام ، رگبار سرخ شيون

بستم دهان شاد ، مرد ترانه گو را

من غمگنانه اينجا ، خاموش بي تو ماندم

تا كه سپيده بگرفت ؛ شام سياه مو را

در آخرين دقايق ، اي موج آرزومند

ازشط سينه بر گير ، كشتي آرزو را

ميلاد با سعادت قائم آل محمد ، مولاي عاشقان ،

اميد دل منتظران ، حضرت حجة بن الحسن

العسگري، مهدي صاحب الزما ن عجل الله تعالي فرجه شريف مبارك باد

آب زنيد راه را ، هين كه نگار ميرسد

مژده دهيد باغ را ، بوي بهار ميرسد

راه دهيد يار را ، آن مه ده چهار را

كز رخ نور بخش او ، نور نثار ميرسد

چاك شدست آسمان ، غلغله ايست درجهان

عنبرو مشگ مي دمد ، چونكه به يار ميرسد

رونق باغ ميرسد ، چشم و چراغ ميرسد

غم به كناره ميرود ، مه به كنار ميرسد

باغ سلام مي كند ، سرو قيام مي كند

سبزه پياده مي رود ، غنچه سوار ميرسد