عمرم تمام گشت به هجران روي تو
ترسم شها به خاك برم آرزوي تو
با آن كه روي ماه تو از ديده شد نهان
عشاق را هميشه بود ديده سوي تو
خورشيد چهره ات چو نهان شد زچشم خلق
شد روزشان سياه از اين غم چو موي تو
دامن پر از ستاره كنم شب ز اشك چشم
چون بنگرم به ماه و كنم ياد روي تو
گردش به باغ بهر تماشاي گل بود
گلهاي باغ را نبود رنگ و بوي تو
همچون مسيح جان به تن مردگان دهد
گر بگذرد نسيم سحرگه ز كوي تو
تا كي زهجر روي تو سوزيم همچو شمع
شبها به ياد روي تو و گفتگوي تو