مولاي من ، مهدي جان :

به رخ ماهى، به قد سروى، به دل نورى، به تن جانى

خطا گفتم ز من بگذر به از اينى به از iiآنى

بسان آيت رحمت همه لطفى همه مهرى

بسان عهد برنايى همه شوقى، همه جانى

همه چشمند در اين ره كه ببينند از تو iiديدارى

همه گوشند در اين در كه آيد از تو فرمانى

براى عالمى چون آفتاب عالم iiآرايى

چو گردد نوبت من سخت گير و سست iiپيمانى

پريشان حالى دل را بپرس از زلف iiدلبندت

كه بهتر داند احوال پريشان را پريشانى

چو بينم آشيانى، بلبلى، شاخ گلى، iiگويم:

خوش آنروزى كه ما را هم سرى مى بود و iiسامانى