امشب دلم براي حقيقت گرفته است

آشفته حال و غم زده كنجي خزيده است

امشب صفاي زلفك نازت به دست باد

آشفته گشته جلوه اي از اوج ماتم است

فرقت شكافت؟ قصاص حقيقت است اين!

پاداش عدل و داد و حقيقت مبرهن است

اين فرق تو نبود كه آشفته شد چنين

اين پارگي مصحف و قرآن انطق است

تنها توئي، امير همايون نهاد من

كن ناله اي كه رمز معماي اعظم است

اي بنده حقيقت و اي عبد كردگار

امشب خداي تو چه به خلقت مفخر است

دست ستم نبود كه فرق علي شكافت

اين يك ترك به ساحت آئينه جم است

آواز عاشقانه تو ذكر سجده شد

اي آنكه زخم تيغ به فرقت مزّين است!