دنياي عاميانه ي ما را به هم نزن

با ما که عاشقيم از انديشه دم نزن

بگذار ما به حال خود آزاد بگذريم

آن دام ها از آن ِ تو ، با ما قدم نزن

چيزي است با درون من آغشته مثل درد

با اين وجود ِ نادره ، حرف از عدم نزن

من با تمام ِ دل به پريشاني ام خوشم

دستي به سايه روشن ِ تصوير ِ غم نزن