سلام ياسر جان خوبي عزيز
شعري كه نوشته بودم بيشتر جنبه پندو اندرز داشت به كساني كه عاشق ميشن و فكر ميكنند كه دنيا به سر رسيده و همش از خدا گله ميكنند ولي نميدونن كه خير خدا در چيزيست كه براشون قسمت گذاشته و دير يا زود بهش ميرسن..واقعا آدم خسته ميشه در هر بلوگي كه باز ميكنه همش يا آه ميشنوه يا ناله نصيحت هم كه كار ساز نيست
ولي راجب نوشته شما ....واقعا ادم رنج ميبره كه ميبينه هر افراد حد و مرزشون رو فراموش كردن و هر امتيازي بيشتر باعث سرافكندگي ميشه تا افتخار .. بازم اينجا بهتر سكوت كرد و تاسف خورد .....فعلا
